Dudaklarının yarasından büyüyorum bu bahar
Öpsen kanayacağım gamzelerine
Katlanmıyor ek yerlerinden yaşam haritaları
Kendinden daha kırık bir gül taşıyor kuvars
Çok ağlamaktan konuşamadığımız doğrudur
Çok sevildiğimizden bütün yalnızlığımız
Acıyla hemcins bir aşk yaşayacağız, avuntu zarflarla
Sona kalan çizik, kaybolan gövdenin hikâyesi
Bakışım, baş başa kaldığımız bir elmasın üzerinde
Keskinleşiyoruz; gençlik gibi çıplak!
Kırdığım yakamozlar bekliyor karada
Yenilmek sayılmıyor kayıp ilanları
Yengeç izlerine kılıcımı bıraktım, dün gibi
Aklımda yeni yaşını kutlayan çığlık
Kim ısrar ediyorsa aldanma; sen olacaksın
Görgünü çağından söküp kaderin çeliğine katan
Omuzlarımıza bir ülke gibi uzak güneşte
Cehaletten takdirli bronz kompozisyon
Olmadığına inandığın gök kuşağına
Koşarak dokunmaya benzeyecek öykün
Kimseyi öpmeyecek ayrılıkçı dudaklarım
Tüm istihbaratın bu olacak!