Yazar: $ s (Kaplan )

Gök gürültülü sağanak rakılı bir geceye hazırlanırken haziran akşamında kara delik   açacak gibi kaçıp gidecek gibi ya da doğacak gibi   Asfaltların sıyrıldığı şenlikli bir yağmur şöleni köpükledi, köpükledi ve içine aldı   ağaçları sanki taşları sanki çıplak bedenleri sanki   Bahçeler saklı arka sokaklarda yeraltı şehirlerinde, sözde ya da sanat müziğinde   yaseminler...

Terk edilmiş Ezîdî mezarları gibi beklemekte çatlayan taş çemberini çizmiş gün doğumuna kalmamaya kararlı su kurumaz saklanır bir buluta. Bil– ki oradadır ışık yağmur ve gökkuşağı hatta umut. Oradadır, şu dağların ardında.  Yola çık boyun eğme!   Gözleri beyaz bir tanrıya kanmış küçük bir çocuksun çalınmış yılların, haraca bağlanmış bir ihtiyarsın tuz için değil, merhaba...

Islattığına değsin            dokunduğunda ve bıraktığında sonuna kadar yürü ki yarım kalmasın Öldürüyor bu susmalar             boğulma ve yangın su hangisine çözüm hangisine yoldaş Bozulmuş çarşaflara benzerdi             dilim ve ağzım rakı ve tütün sonrası susmak kalır Sevişmesiz hava sahasında  ...

yüzünü düşürmüş birisi utanmasını kaybetmiş bir şarkıydı ve bu yüzden hüzün altındaydı bütün geçmiş. Sayıların altında eziliyor söz sınırların, duvarların bil cümle rakamların altında. İşaretler yükseklerde saklıdır yağmurda ıslanmayı bilmezdi ve bu yüzden kibirli bakışları görünürdü bütün. Acınacak bir şey vardı elbette kim kime, neyi nasıl bilinmez bir tavırdı. Parmak ucunda bir sevgi kırgınlığı avuçları...

Sisinde saklıydı külüm.  Yer çekimini öğrendiğim günden beri uçamadım bir daha. Yalnızlığın ezik boğuntusunda yılgın küf kokusudur senden önce içime çektiğim nefes. Uzak yollara açılan bir kapıdır gözlerin. Bakışın –karanlık! Birçok şeyin habercisi.                      Paradoks!                                       Siliniyor ayak izlerimiz.   Gök sustu, niye? (Sessizlik)   Sisinde saklıydı dağım.   Susam sokağından çıktığım günden beri mutlanmadım bir daha....