bu hikayeye artık ulaşılamıyor (şiir)

uzun yollar sonra hayalî
bir rüyada solmuş yaprakları yıldızların, tanıdık
hep en yakınındaki gecede kalmıştır ten,
hep uzak
çok yakın, çok yakın, çok yakın ve hep uzak
ateşin, nisyanın, ölümün ve umudun
hepsini gördün, hepsini gördün
hepsi herkesten uzak. hepsini gördün,
bu bir yorgun uyanıklıklar kışıydı
bir düş bahçesi umursamazlığı

sende alışkanlıktı zaten
sabahlarca unutulmuştu

bir yurdun vardı böyle, kanıksanmış
hepsini gördün, hepsini unut

ve hepsini hatırlat
bir serçe kalbine yüklenmiş tüm varlığın, hatırlat
ve serçe kalbinin tümü pürtelaş, sağlıksız
bir telaş var, hep aynı, bu kafes küçülüyor, ah
bak, denizsiz kıyılarda bir kurak yaşam sana parmaklık
sen bunları gördün, sen bunları unutma
güneşin alnında, kaplanın ağzında
gündelik gülüşler, unutma
unut artık, ya hepsini gördün. dağ, en kuytu kurtuluşu kalbin, ara şimdi, saklan, dur
bilmediği göklerle sınanmamış bir kalbi yatıştır ve devam et
masalları unut,
bir anısı kalacak fotoğrafları unut
unut sissizliğini yarının.
çivilendiğin tahtalarda avuç içinden
süzülen kanlardan yeni bir yol çiz ve git
git, yeni bir yol çiz bir sabah körü,
kimsenin beklenmediği ve git
yeni bir yol bul, bir kızıl dönümünde günün
bir yol bul ki yarın, artık git
artık git, hepsini gördün
hepsini yaşadın, post-mortem
yalanı, haini ve aşkı.
hiç yaşamadın. yaşadın, yaşamadın, gülde veda post-modern.bakma, bu hikayeye artık ulaşılamıyor.