Kategori: Litera

İnsan türünün özüne sinmiş bir kara zehir, bir irin var. Tüm bu korkunç hikâye cennetten kovulmamızla mı başladı yoksa atalarımızın alet yapmayı başardığı karanlık bir mağara çukurunda mı, bilinmez. Binyıllardır bitmez bir dehşet, korku, kıyım, yıkım hikâyesi. Savaşlar, sürgünler, göçler, kurulup/yıkılan şehirler, yazılan ve yakılan kitaplar, halkalı zincirden panoptikon’a kapatılmalar, aşağılamalar ve eziyetler tarihi. İnsanlık...

Çocukluğumdan beri hep günlük tuttum; bazı günler daha uzun, bazı günler daha kısa… Her gece ajandama o gün hayatımda, ülkede veya dünyada önemli bir şey olduysa üç beş satırla karaladım; hayatıma geri dönüp de baktığımda yaşadıklarımı hatırlayabileyim diye. İnsan yıllar boyu her gün olan bitene dair bir şeyler karalayınca, beklenmedik derecede tuhaf çıkarımlarda bulunabiliyor hayatına...

Ne güzel de cıyaklıyor Sabahın erken saatinde Çalar saat sanki. Böğründe saklı çocuk Biliyorsun derdini Bütün açlar aynı dili konuşur. Uzatma çıkar koca memeni Doya doya sevsin seni. Birazdan büyüyecek Bisikletine binip gidecek uzak şehirlere Ve sen yolunu gözlemekle yorulacaksın. Emin ol, Dönecek bir gün Büyük bir elbisenin içinde. Kapak Resmi: Odilon Redon (Ayrıntı)

Yıllar önce kaleme aldığım ve hiçbir yerde yayımlanmadan çekmecede biriken öykü, deneme, anı ve anlatılar arasına karışan bu metni, ölüm oruçları bugünlerde yeniden gündemde olduğu için tekrar gözden geçirdim ve Eleştirel Kültür aracılığıyla paylaşmak istedim. Direnenlere… Saygı ile… * Bir heyet oluşuyor. Pek kalabalık olduğu söylenemez. Ama niceliği değil, temsil yeteneği önemli. Hep öyle söylenir....

PALİMPSEST Sevgili Walter –Dün silinen o cümleBugün gülüyor. EZRA POUND NilüferlerinSüslediği deredenHiç iz kalmamış KAHVALTININ EKSİĞİ Başo’ya selam –Mücevherleri nerdeSisli sabahın? CHARLES BAUDELAIRE Yağmur hikâye“Kaybetti kokusunutapınılan ilkbahar” WALTER BENJAMIN Badem sarhoş olKıracak seni bir elSert kabuğundan. DALÍ Ağzını açsaYürüdüğü yerlereKarınca düşer. MARCEL PROUST Mevsim sonbahar –Kahvenin yanından alÇocukluğunu. AVCI BECKETT Dışarda karakış –“eve gel geceüstünde...

“Bayan Léonie elime baktı, senin memelerinin üstünde uyuyakalmış ellerimin içine…” Bir çay kaşığı bıraktı. Eridik la Sibylle. Erimiştik. Nasıl unutursun? İyi bir Cortázar çevirisi, dünyanın en tatlı yemişidir demiştim sana, dudaklarından sonra. İnandığını sanıyorum. Dağınıklığın çünkü, heyecanlandırıyordu beni. Hiç fark etmedim: eksik miydin yanımda? Kısacık kestirip saçlarını, ilk sigaranı yaktın. Bir seçintiydi yumuşak, acı ağzında:...

İyilik Mektupları (*)  Sabahın en taze saatleri, ışıklı  bir pencerenin önünde İstanbul’un kuşlarını seyrediyorum. Gök açık, kusursuz mavi.  Kent günlerdir ücradaki bir köy sessizliğine gömülü. Az sonra yeni bir kitabı okumaya başlayacağım: Bir Başka Coğrafyadan. Kitaba başlamadan önce şairle İngiltere’de ilginç bir tesadüf sonucu tanışmam  canlanıyor zihnimde. Yabancı bir kentin mesafeli sokakları; şairle tanışıp, şiirlerini...

cağaloğlunda üç kız resmi asılmış kirpiklerinden meme uçlarına mor ve kireç  annem her ameliyat sonrası dilini ağzında unutup yeniden doğuyor samatyada kızlara günlük çiçekleri büyütüyor bir acaip kaşınma kasıklarım da at meydanı kurtuluş kuş yokuşu bir nalburun sesiyle açılıyor çarşı annem ne güzel ölmesini biliyor! iskender eflatun bir tabutla tuluat ahmetin nemli cigara gibi sesi...

Parmaklıkların arkasında bekleyen kalabalığa bakışları takıldı. Ürkmüş her biri. Gecenin bir yarısında apar topar tıkıldılar buraya. İlaçlarınız gelecek, iyileşeceksiniz, diyen mekanik sesle irkildi o an. Hiç insani değil, duygusuz bir ses bu. Yapay zekalardan biri bizleri yatıştırmak için komut ifadeleri tekrar ediyor belli ki. Neyi bekleyeceğiz burada, diye geçirdi aklından. Karanlık bodrum katında en azından...