Sesleri kaçırmamalıydım. Her an eksilen şehrin seslerini. Talan devam ediyordu. Önce insanları göçmüştü bu şehrin. Güzel insanları. Sonradan kumrular azaldı. Şehir eksilirken ben sesleri düşündüm burkularak. Sesler de yitiyordu. Şehrin o seslerini yakalamalıydım. Hiç olmazsa bulabildiklerimi, onlar da gitmeden. Hangi gündü? Sesleri kaydetmeye çıktığımız o kışın soğuk günlerinden biriydi. Bunu hatırlıyorum. Koyu, kurşun...
Kategori: Manşet
Yazı
Yazı
Salvador Dali Röportajı (1958) | Türkçe Altyazılı
Ben daha epey ufakken babam getirip önüme kocaman parlak ve canlı sayfaları olan bir kitap koymuştu. Kitap diyorum ama daha önceden gördüğüm, bildiğim kitaplar gibi değildi; ağırdı, sayfaları rengarenkti. Daha da önemlisi, sayfaları çevirdikçe içinde karşılaştıklarım daha önce gördüğüm herhangi bir şeye de benzemiyorlardı: Birbirinin içine geçmiş suratlar, yamuk yumuk yumurtalar, akan saatler, kumsalda yürüyen...
Yazı
EMİN KARACA’NIN KEMAL TAHİR VE İTHAKİ YAZISINA CEVAP
EK Dergi’nin Sayın Yetkilileri; Derginiz yazarlarından Emin Karaca’nın İthaki Yayınları’nca yayımlanan Kemal Tahir romanı Hür Şehrin İnsanları’ndaki düzelti yanlışlarını örneklediği ve kitabın künyesindeki düzeltmen olarak adımı mahkûm ettiği “Kemal Tahir’in Romanlarına Yapılır mı Bu?” başlıklı, 28 Temmuz 2020 tarihli yazısından çok geç haberim oldu. Üstelik yazının taşıdığı tarihten birkaç ay sonra, Emin Karaca aramızdan...
Yazı
Zafer Doruk ile Karsambaç Üzerine
Zafer Doruk ile son öykü kitabı Karsambaç ve Adana’yı konuştuk. Son öykü kitabınız güvercinleri, günebakan çiçekleri, yazlık sinemaları, kenar mahalleleri ile buram buram Adana kokuyor. ‘Karsambaç’ ismiyle başlayalım. Bicibici, Adana’da çok sevilen buzlu bir tatlı türüdür. Kuşbaşı biçiminde doğranan dondurulmuş nişastalar bir cam kâseye koyulur, üzerine buz rendelenir, onun üzerine de pudra şekeri ve lavantalı...
Yazı
Hepimiz Masumuz
Weidmannsheil! Geçen hafta faili meçhul bir cinayet işlendi. Sahibi tarafından tasması biraz gevşek bırakılan bir köpek, her zamanki masumane tavrıyla etrafı kokluyordu. Sokak boyunca uzanan ağaçların ve çalıların arasında kimisi çocuklarıyla geziniyordu, kimisi market arabasını evine doğru itekliyordu, mevzubahis köpeğin sahibi ise hemen yanındaki bir başka köpekli dostuyla sohbete dalmıştı. Tam o esnada acıyla dolu...
Yazı
küçük İSKENDER ŞİİRİ VE MARJİNAL DEVRİM!
Eskiden çok güzel türküler söylerdi, artık onları söyleyemez. Fıkralar anlatırdı, artık onları da anlatamaz. Çünkü, 3 Temmuz 2019’da onu yitirdik. Ölüm nedeni: Kanser! “Erotika”yı onunla öğrendik. Rimbaud’un ruh dünyasında, bizi o gezdirdi. Aşkın, bildik popüler tanımların dışında bir şey olduğunu anlatırken bir yandan da Türkçenin enfes kıvamına gönüllerimizi hazırlıyordu. Kökü mazide bir geleceğin dili olarak...
Yazı
OLMAYACAK DUALARA…
Bu sefer olmayacak dualara “ÂMİN” demiş Karakiraz. Açıkçası yine şaşırttı. Şaşırmayı elbet bekliyordum. Her seferinde çıtayı daha da yükseğe çıkardığını göz önüne alarak tersten basılmış (evet, ters) kitabı, (Ayrıca bkz. Erkan Karakiraz)’ı okumaya durdum. Okudukça içimdeki sorular arttı. Bu soruların cevabınıysa elbet eser sahibinden başkası sağlıklı cevaplayamazdı. *** Hakan Unutmaz: Girişte kitabın ters basılmasından bahsettim....
Yazı
DİDEM MADAK ŞİİRİ YA DA KUTUPLARI
Gezi Parkı direnişinden sonra Taksim Meydanı ve Gezi Parkı’nın bariyerlerle kapatılmasıyla birlikte, kohezyon merkezi Türkler için kayboldu. İnsanlar şehirlerden dışarıya ve yeni yaratılan banliyölere doğru hareket etmeye başladı. Kadınlar, Gezi Parkı direnişi zamanı istihdamının tadına baktıktan sonra ev işlerine geri dönmek istemedi. Azınlıklar da yeni bulunan özgürlüklerin etkisini hissetti. Her şeyi merkezleyen atomu böldük ve...
Yazı
KULTURPESSIMISMUS: AVRUPA ENTELEKTÜEL TARİHİNDE KARAMSARLIK VE ÇÖKÜŞ SÖYLEMİ
“Zeus, öteki kötülüklerden de fazlasıyla eziyet çeken insanın, yaşamı kestirip atmamasını, hep yeni eziyetler çekmeye devam etmesini istemişti. Bunun için insanlara umudu verdi —kötülüklerin en kötüsüdür umut…” Friedrich Nietzsche, İnsanca, Pek İnsanca, #71 “Kulturpessimismus [Kültürel karamsarlık] Nietzsche’yle müsemma —ama bu aslında ona Schopenhauer’dan bulaşmış. Hatta Nietzsche aslında sadece taşıyıcı. Suçu, van den Bruck, Spengler, Lagarde...
Yazı
Ruhunda prenses gezdiren, soylu, vahşi bir kadın: Holly Golightly
Kısacık roman girişleri, oldum olası, beni her zaman kendisine çeker. Amerikalı roman yazarı Truman Capote de, artık kendi adını aşmış olan kısacık romanı ¨Tiffany’de Kahvaltı¨ya, ¨Geçmişte yaşadığım semtler ve evler beni hep kendilerine çeker¨ diye kısa bir girişle başlar. Romanın anlatıcısı bu girişle hikâyesine başlarken siz de romana adım atarsınız. Geri dönülmez bir eşiktir bu,...