Öncesi sonrası yok bir akşam bıraktın bana

sonsuzluk böyle bir şey olmalı, bir başına

çekilmiş iki hançerin arasında, ama korkusuz

büyüyen bir yürek, son kez kendine saldıran.


Kimsenin bilmediği bir akşam

küle dönüşüyor dokunduğum her kitap

gözümün önünde bir bir gidiyor son kırlangıçlar

kanatlarında uzaklığın rüzgârı

insan avından dönenler var

zaten kan var herkesin elinde biraz

elbette daha öldürücüdür bunu gizleyen tarih.


Kent bir kafestir aslında, orda kıstırılmıştır herkes

oralarda bereketlidir yaldızlı yalan

çoktur sokaklarda bir kötülük gibi dolaşanlar

kör, sağır ve dilsiz kime baksanız

Afrika’da ne kadar çocuk varsa

hepsi bir yaradır göğsünde

görürsün, gözlerinden kan damlar

yeni öfkeler edinirsin.


Birden anımsanır biriktirilen ne kadar hüzün varsa

yalnızlığı tam karşıma koyup bunları düşündüm.


Çok özledim seninle sevişmeyi

seviştikten sonra yatağında uyku olmayı.


Dünya, 2019