Öncesi sonrası yok bir akşam bıraktın bana
sonsuzluk böyle bir şey olmalı, bir başına
çekilmiş iki hançerin arasında, ama korkusuz
büyüyen bir yürek, son kez kendine saldıran.
Kimsenin bilmediği bir akşam
küle dönüşüyor dokunduğum her kitap
gözümün önünde bir bir gidiyor son kırlangıçlar
kanatlarında uzaklığın rüzgârı
insan avından dönenler var
zaten kan var herkesin elinde biraz
elbette daha öldürücüdür bunu gizleyen tarih.
Kent bir kafestir aslında, orda kıstırılmıştır herkes
oralarda bereketlidir yaldızlı yalan
çoktur sokaklarda bir kötülük gibi dolaşanlar
kör, sağır ve dilsiz kime baksanız
Afrika’da ne kadar çocuk varsa
hepsi bir yaradır göğsünde
görürsün, gözlerinden kan damlar
yeni öfkeler edinirsin.
Birden anımsanır biriktirilen ne kadar hüzün varsa
yalnızlığı tam karşıma koyup bunları düşündüm.
Çok özledim seninle sevişmeyi
seviştikten sonra yatağında uyku olmayı.
Dünya, 2019