Çok az kişinin uğraş alanına girmek, orada emek ve kalem oynatmak, bir insan için çok cesur bir iştir. Dış dünyanın biçimsel görüntüsünün iç dünyasını açığa çıkarmak, çok önemli bir maharettir. Mesela; doğanın bütün orman, nehir ve dağlarına birer dil verip, onları okurla buluşturmak.
Doğanın kendi derdini, sorunlarını insanlara anlatımda aracı olmak. Bu meyanda en mahir olansa şairlerdir. Mesela; savaşların kahramanlık görüntüsünün iç dünyasındaki yıkımını açığa çıkarmak. Mesela; aşkı karşıt cinsinde somutlamak ve görünüşteki o güzelliğin acılı dünyasını, büyülü bir dile kavuşturmak. Etrafa görünürdeki güzelliğin kahredici dünyasını açığa çıkarmak. Mesela; çıkarılan derslerin nasihat dilini, çevreye sevdirmek.
Yaşamın kağıt gibi buruşturulup çöpe atılmayacak kadar değerli olduğu dizeleri: yüzümüz buruş buruş / bir kâğıt sanki / nicedir çöpe atılmaya hazır./ meymenet yok bu naçar halimizden kimselere.
Yakamozda köpeklerin ulumasındaki aşkı: bir köpek nasıl ulursa / medetsiz ağladık ışığında / silme yakamozlandı aşk-ı derya. / silme yakamoz.
Bir Kürd delikanlısının, yaralarının dikiş tutmama sitemi: ayaküstü hüzünler değil bunlar / zor dikiş tutar bu yara / serde kürtlük varsa.
Hele bıyığı yeni terlemiş genç delikanlının aşkı için ölüm ile kavgayı göze alış anlatımı: cenk yolunda bıyığı terlemiş cengâverdik. / ömre (c)eza yenilgilerden hüzün sıkardı ümüğümüzü. / ustura ağzı kadar bileylediğimiz öfke / dili dağlanmış lâlistan’dı./ ey şahdamarım üzre tekinsiz sallanan zalim! / buyur gel hadi, / kavgaysa kavga, ölümse ölüm! / yeter ki zeval gelmesin aşka, / gül kokulu lâlistan’a.
Diyarbekir’den bahsederken, buram buram kokan ekmeğini anlatmamak olmazdı: ki ben sabah olsun isterdim namussuzum karaydı diyarbekir. / bilen bilir taze ekmek kokuyordu ellerin üstelik beter açtım. / kim bilsin şimdi kendinden esmer çocukların / daha küfretmeyi bilmiyor böyle edepliyken dicle.
Şefaat isimli şiirindeki dizelerinde, günahkâr bir kadının tasviri: gece sarhoş bir kadın gibi / durmadan / yalpa vuruyor yalnızlığıma.
Küçükken ressam olmak isteyen Hitler’in, bir ölüm makinesine dönüşmesini: ressam olacağım diyordu on üçünde bir çocuk / döşedi auschwitz’i neredeyse kan kan üstüne. / artık şiir yazılmaz dese de adorno / tuvalinde ölü bedenlerle ressamdı hitler!
Ölenlere ağıt isimli şiirinde Yezidilere yönelik katliam şu dizelerle anlatılıyor: tüyleri çekilmiş kanar / hadi sar yüreğinle / artık öldürülmesin yezîdîler! / biz ölelim öldürüldükleri her yerde.
İran’da hunharca öldürülen Kürt kadını Ferînaz’ın yaktığı isyan ateşini anlatan dizeleri hâlâ tüm sıcaklığını koruyor: duysun insanlık! / ferînaz kadınlar / şaha kalkmış kentler doğuruyor.
Ve daha çok…
Evet, Metin AYDIN’ın şiirinden bahsediyorum. Bilinmez ve karanlıkmış gibi görünen dünyanın, aslında çırılçıplak olduğunu, her şeyin ayan beyan ortalıkta olduğunu ve dolaştığını, şiirsel anlatımıyla harika bir iş yapmış!
Bu şiirlerin, yıllardır ülkenin siyasal karanlığından muzdarip, ailesi ile büyük bedeller ödemiş, sürgünlerde kendi hasretinden bir milim geri adım atmamış, değerli kardeşim Mustafa AYDOĞAN tarafından Kürtçeye LÂLISTAN adıyla çevrilmesi de daha bir anlamlı katmış.
Lîs Yayınevi imzalı LÂLISTAN şiir kitabının okuru bol olsun.