Bırakıp beni gidişini hatırlamıyorum.
Uzak uzak uzak bu dağ yamacına kadar susmanı,
Yıldızların uğultusunu,
öğrenememiştim henüz.
Ormanın arzusundan kendine kıyan bulutların,
kirli bir derede yüzen kuşların,
gökyüzünü unuttuğunu bilmiyordum.
Şubat günlerinden kopup gelen çığın canımı bağışlamasını,
Titreye titreye sığındığım ve durmadan seni anlattığım mağaranın,
yalnızlığımı alışını yaşamamıştım.
“Umut etmek için unutmak gerek” dedi
her şeyi hatırlayan göl.
-Umudum yok ne güzel-
“Hatırlarsan gelmez” diye ekledi yaşlı çınar.
Kalbim kalbim kalbim senin evcil hayvanın,
Gitme.