söz kuyularında, bir geçit töreni yaptım:
tel örgüler ördüm kıyısına
girmesin diye doğu duvarından
yetimhanede büyüyen insanlar
sefil yerleri seçenler girmesin
gül yorgunluğuyla oyun değil gerçek bir dünya
bele bağlanan güvenlik kemeriyle
yakalamaya çalıştım, kalpler ürperdi masalıma
‘borçlarını ödüyor ve dünyayı terk ediyor’
yazılıyordu kapıma
susmadım, ayak seslerime alışıyor kalanlar
lekesiz yağmakta ardımdan yağmurlar
hamur çok su götürecek
ekmeğime maya aradım keşif yolculuğunda
para basan kentler aradım kendime
kabına sığmamak buydu işte
yakalamaya çalışın beni
yollarımı kesin
evime yeşil bir duvar yaptım
görünmesin diye önüm arkam
taneleri saptan ne zaman ayırsam harmanda
sallanmış duvarlar birikti önüme
pençeleri çıkmış canlılar, kamp gezilerinde
ahşapla birlikte, iç içe büyüttüm kendimi
sırf beton kesilmeyim diye yer üstünde
tahtaya bir kibrit çaktım
okkalı amcalar yandı kül oldu
ağırbaşlı teyzeler toprağımı paylaştı
soğukluktu yaşadığım yayla evlerinde
efsane devler göründü sormayın
patlayacak yerim kalmadı son günlerde