hu !..
menekşeler ölmüş
gömlek parçalanmış
et görünmüş
komşu balkondan başını uzatıp,
“ayol olmayan oldu
ölü öldü” diyor.
kibar bir martı balığı dörde bölüyor.
her şey unutulmak için sırasını bekliyor.
adreslerin adresleri sildiği
şeftali çiçeklerinin solduğu
yanlış otobüslerin vardığı yerde
o unutulmuş ülke
unutmaya uyanıyor.
komşu,
“bilmeyen bildi
çalan çalıştı
cinayet bize alıştı” diyor.
kızılçamların, leoparların
ve çocukların
kaybolduğu topraklarda
çatlaklarından sızan o eski türküleri
bir ketum bulut
avludaki yıkık
derinlerdeki batık söylüyor.
komşu,
“ayol oturmaya mı geldik
oynamayanı oynatırlar
gelini öldürürler” diyor
inancı allah’tan söküp alanlar
hakikati köpeklerin önüne atanlar
geçmişi karanlık hafıza-i beşer
masadaki kırıntı gibi ruhlarını
süpürgenin kazancına bırakıp gittiler
komşu,
“ama hak etmiş
gören görmüş” diyor,
“bir tek rüzgâr kalmış hayatta
gerisi ölmüş” diyor.
komşu
cehenneme odun topluyor.
menekşeler solmayı unutur
ölüm gelmeyi unutur
unutturan da unutulur
hu !..
(2019/eskişehir)
Kapak: Odilon Redon (Ayrıntı)