hu !..

menekşeler ölmüş

gömlek parçalanmış

et görünmüş

komşu balkondan başını uzatıp,

ayol olmayan oldu

ölü öldü” diyor.

kibar bir martı balığı dörde bölüyor.

her şey unutulmak için sırasını bekliyor.

adreslerin adresleri sildiği

şeftali çiçeklerinin solduğu

yanlış otobüslerin vardığı yerde

o unutulmuş ülke

unutmaya uyanıyor.


komşu,

bilmeyen bildi

çalan çalıştı

cinayet bize alıştı” diyor.

kızılçamların, leoparların

ve çocukların

kaybolduğu topraklarda

çatlaklarından sızan o eski türküleri

bir ketum bulut

avludaki yıkık

derinlerdeki batık söylüyor.


komşu,

ayol oturmaya mı geldik

oynamayanı oynatırlar

gelini öldürürler” diyor

inancı allah’tan söküp alanlar

hakikati köpeklerin önüne atanlar

geçmişi karanlık hafıza-i beşer

masadaki kırıntı gibi ruhlarını

süpürgenin kazancına bırakıp gittiler


komşu,

ama hak etmiş

gören görmüş” diyor,

bir tek rüzgâr kalmış hayatta

gerisi ölmüş” diyor.


komşu

cehenneme odun topluyor.

menekşeler solmayı unutur

ölüm gelmeyi unutur

unutturan da unutulur

hu !..

 

(2019/eskişehir)

Kapak: Odilon Redon (Ayrıntı)