Ruhumuzda bin sarmaşık ölüm
Kirpiklerin altı gece açılan yurt mezarlığı
Bakışlarımız iç çıkışlarımızda yokluk
Ağır toprağımız görülmesin
Ağaçların yanık dibine bıraktı anne
Sevgi küllerinden ömürlük harçlık çıkardık
Baba, şanslıysak en korundan ateş lalesi
Bir ömre iki kez düşen ay tutulması
Koca evren içimizdeki boşluğu yutamadı
Eşyalar yalnız nefere bir çift gözün yedeği
Yaşam tekrar eden içe dönük sürgün
Toprak altından yürüyen meselelerde
Uçurduk kalan sağları, beklemekten ekşidi dua
Çöküşümüz küspelerimizden anlaşıldı
Yüz deliye bin yama yaptı sökük dünya
Umudu kendi hâlinde çürümeye yatırdı
Kalmaktan korktuğumuz yerlere
Irsî birikmişliğimize sığındık
Tutunup, dökülüp yine uğraşıyımız bundan
Tanrı’mızı kaybettik, gizli ayinleri sonra
Adalet gömüldü, düşlerimiz sonra
Requiescat in pace!*
İnsan artık mat bir kadavra
_____
* “Requiescat in pace!”: “Huzur içinde uyusun!”. Ölenlerin ardından söylenen ve mezar taşlarına yazılan Roma Katolik Kilisesi’ne ait Latince deyiş.
***
NOT
Eleştirel Kültür (EK Dergi) sitesinin edebiyat editörü Erkan Karakiraz’ın seçtiği eserler, sitenin edebiyat bölümü Litera’da yayımlanıyor. Matbu ya da dijital herhangi bir ortamda yayımlanmamış öykü ve şiirlerinizi, literaoykusiir@gmail.com e-posta adresine gönderebilirsiniz.
.
.
.