yürüyorum parkta
hangi ağıdın kıyısına takılsam
bir çocuk nefesi
yığıldı denizlerin içine binlerce kefen
sarma sarhoş toplandı yitti bembeyaz
bir bezin içine sarıldı türkü
yüzbinlerce ağza dönüştü mesaj ağacı
“minik göldensin” diyen güneşe haykırıyor yağmur
gemici feneri var diyormuş doğanın
insana yenik düştüğü nerede görülmüş ki
hep öyle kalmak içinse çok zor
bir zeytine ağıt yazsam billahi orman uyanır yerinden
çam ağacı ayrılır nar gibi gövdesinden
yan yana öper solgun yapraklarını
kuşların devamlı ardışık ötüşlerinde gizli
belki de sus paylı biraz yuvasında
depresif rüzgârdan
yürüdüm Ahlat Ağacı’nın dallarıyla
dökülmüş yere her ahından damlalar
öfkesi yağmur ve rüzgâra değil besbelli
ve güveniyorum doğaya yeniden
doğacak sevda…
kararmış çam ağaçlarının yanına geldim
selamladım ışık gövdelerin hepsini…
bir yanı bahar…
yeniden doğur beni dedim Ahlat’a
istedim çiçeklerinden ve tohumlarından
toprağa niyaz eden çocukların
sımsıcacık ellerini…
dışarıdan kendimin görüntüsü
geliyor bir ürperti karşı körfezden
bulutlarla birlikte dalıyorum denize
ve çocuklarla hâlâ sapsarı çiçekleri
kokusundan belli yapışkan andızotlarının
İstinye’den parka doğru uçuşan kuşlarla sevindim
maviyi bir kılıç gibi yontan dev
kocaman gözleriyle
yerindi durdu tepenin görkemini
ucu açık sorular ezberledim
minnak çocuklar için
yanıtsız dokundu yüzüme yağmurları
irice:
…………………………………………………..”
_____
NOT
ELEŞTİREL KÜLTÜR (EK Dergi) sitesinin edebiyat editörü Erkan Karakiraz’ın seçtiği eserler, sitenin edebiyat bölümü Litera’da yayımlanıyor. Matbu ya da dijital herhangi bir ortamda yayımlanmamış öykü ve şiirlerinizi, literaoykusiir@gmail.com e-posta adresine gönderebilirsiniz.