Aklım
Yalnızlığındaydı;
Onun yalnızlığı,
Benim onsuzluğumdan
Hep daha çok
Sıkmıştır
Canımı.
En büyük korkuları
Yalnız bırakılmak
Ve
Ölmekti.
Yalnızlıktan
Ölmemek için
Birilerinin varlığına,
Yaşayabilmek için de
Kendi ölümünü
Hatırlatacak
Başka bir
Ölümlünün yokluğuna
İhtiyaç duyuyordu
Deli
Gibi.
“Benim yine
Sorun çıkarmayacağıma
Nasıl emin
Olabiliyorsun?”
Dedi;
Yatağında
Temassız uzanıyorduk,
Gözler tavanda.
Ben
Nasıl bilebilirdim ki,
Kişinin doktoru
Kendisidir
Derler.
Kimsesizliği için
Yapacak
Hiçbir şey olmadığını
Çoktan anlamış;
Bu dünyaya,
Geçmiş hayatlarından
Getirdikleri ruhlarını
Sonraki bedenlerine
Taşırken
Bir şeyler öğrenmeye
Uğradıklarını iddia edenlerin
Kostüm partilerinde,
Tanıdık yüz
Arayışlarına başlamıştı.
Ona gerçeği
Söylemeyecektim.
“Başka bedenlerde
Karşılaşırız yine nasılsa,”
Dedim;
“Şimdilik
Birbirimizi
Tanıyabileceğimiz
Dikilmemiş
Bir
Yara
Bırakalım
Gülüşlerimizde.”
Gelecek
Bedenlerimden
Soyunabilmekte
Yoktu
Üstüme
Benim
De…
_____
Resim: Şevket Sönmez
NOT
ELEŞTİREL KÜLTÜR (EK Dergi) sitesinin edebiyat editörü Erkan Karakiraz’ın seçtiği eserler, sitenin edebiyat bölümü Litera’da yayımlanıyor. Matbu ya da dijital herhangi bir ortamda yayımlanmamış öykü ve şiirlerinizi, literaoykusiir@gmail.com e-posta adresine gönderebilirsiniz.