Kuzey enlemlerinde beyaz yıldız düşleri…
Yedi kayıp çocuğun belki bin yıldan beri
öyküsü anlatılır ormancı köylerinde.
Yaşlı kar ormanları – meşe, gürgen ve kayın –
sonsuz bir ağartıda demlerini tüketir.
Sen bu akçıl yazgıda bir aykırı söylence
ve düşman kadar kara…kapkara bir lekesin
kar esmeri volverin.
Kimseler bilmez seni, o beyaz ülkelerde
yaşayanlar dışında.
Adına onulmaz nefretler, korkular eşlik eder.
Seni görüp sağ kalan – kendini şanslı sayan –
bir avcı gün batımı döner kulübesine
bire bin katarak gece boyu anlatır:
Yedi çocuktan birini görmüştür ellerinde
-adı al ya da yeşil- karanlık bir tepede…
Orada bütün suçlar dönüp sana ulaşır
kötü düşler bile yalnız sana yüklenir.
Çok az sayıda kitap – eski ansiklopedi –
hakkında şöyle yazar :
” Dünyanın en cüretkar, en güçlü hayvanlarından biridir. Kuzey
ülkelerinin bu 120 santim uzunluğundaki dağınık tüylü hayvanını
bilenler azdır. Ayı, kurt ve dağ arslanı bile onu gördüklerinde derhal
bir sığınak ararlar. Volverin mutlaka kazanmak için dövüşür, merhamet
dilenmez ve korku nedir bilmez. Avcılar ondan nefret ederler. Çünkü
kürkü ya da zevk için avlanan bu hayvan, postunu pahalıya sattığı gibi,
öldürülen eşinin intikamı için avcı kulübelerini bile basar.
Her yerde soyu hızla tükenmektedir.”
Avcılar sana düşman, belki de hakları var
ama ben seni uzak… çok uzak düşlerime
tükenen soylarıma… sahte düşmanlıklara
onurlu ama yalnız ölenlere benzettim.
Devlerin kuşattığı o küçük umudumu
yeniledim bir daha ve adadım kendimi
soyumun yazgısına…
Sonsuza dek bekledim sonunda
sevdim seni.
Volverin… kar esmeri.