bildim neden bu kâğıtta olduğumu
cetvel koymuştu babam alnıma
bu dedi benim aslında
bir elma
ve ben çok eskiden dudağımın kenarında bir kanepeyle yaşardım
gözümün içinde bir su
görmedim yüzünü onun sesi duyuldu odada
-bu ne dedi Dr?
şemsiye değil dedim ben de hem dudakta şemsiye açılmaz
kanepe var dudağımda üstelik ben de oturamıyorum kenarına
o zaman yerle gök birbirine girdi
ben bunu anladım
artık eski yaşantımdan bir siluet çıktı
ounun adı da mustafa
ama mustafa ama siluet
kül ve çisentiydim şimdiki an’a
tutuk bir matkap gibi
zangırdayan çamaşır makinesi olduğumu söyledi Dr.
dedim sütü ılık içiniz
colaysa soğuk içilir
bizim buralarda rüya sefa ibrahimin işidir
bir ismail değil tabi
ismettir bunların iyisi
dürüst ve temiz
yalana tembihli
dedim anne gene süt getir
sütün adını neslihan koydum
her şeyi bilinçli yaptım
ölçerek boşluğa elmalar attım