Kategori: Litera

kilden külden yapılmış olabilirdim dağılabilirdi parçalarım rüzgârda her parçanın dağılışı bıyıklarını hatırlardı babamın olmak adına bıyık bırakmak ki çok eskilerde kalmış bir adetti artık belki bu sebepten babamı anlamadım ömrümce on iki yıl oldu öleli gömüleli bir on sene adı bir mermere yazılalı çok zaman geçti çok ülke çok şehir çok kasaba çok köy çok...

Bir sabah Gümüş ışıklarında ormanın Yüzüne tünemiş uzaklıklarla çıkagel Göğsümde gölgesine uluyan bir yumru Gül kurusu Göğ dolusu kuşlarla Çırpınıp dursun zaman Yaydan çıkmış hakikat O porselen yüzüne eğreti Kırmızı ruj Aynalara yabancı Çatlatıp da rüyayı Öpüşsün aşkta tecrübesiz Belki o zaman Soyunur bedeninden ciğerleri Sırtında İki kanat Kanatır kartalın telini Valhalla’dasın Tanrıların sofrasında Bilerek...

Marlene Dietrich, adı kalpte bir okşamayla başlayanın ve bir kırbaçlamayla bitenin mitidir. Ben, şahsen büyülü çekiciliğe karşı hassasım. Muhtemelen bunu burjuva çağının narsistik bir semptomu olarak değerlendiriyorum, ama, bence, beni Marlene Dietrich’e sürükleyen şey, zarafetin nezaketi, Soul, Jazz ve daha geniş anlamda Alman kültürünün derin soluğudur. Siyah elbiseler, çıplak kollar ve karanlık bir dünya tarihinin...

Otoportre’den Cüzler:   Bir bildiğim en kalabalık sayıdır çünkü ilk yudum ağzımın itiraflarıdır…   Mistik bir anlatımla; ben her şeyim, her şey de benim. Bu nedenle; bu kadar kesrete rağmen, tekim. Her sayı gibi BİR’den türedim. Türeyen ne kadar çok olursa olsun, aslında birim ve söyleyeceklerim, çok olsa da, aslında bir. Çünkü bu anlatılanlar ancak...

Bir kara safranın atımında dehşete düşüren bir saflaştırıcılık vardır. Yaşam Ölüm / Ölüm Yaşam. Vebadan olabilir ölüm ya da bir araba kazasından, bir cinayetten. Ama aslında hangisi olursa olsun vebadır o. En ilkel anlamıyla canlı olan, moleküllerinin en ince sınırlarına dek kendisini organsız yapmaya uğraşmış olan bir beden: Artaud / Elektroşok / Toplumu uyandırmak gerek....

Bir Şubat öğleden sonrası 60 yaşlarında adamın biri evinin yatak odasında ölü bulundu. Sırt üstü yatıyordu ve ellerini göğsünde kenetlemişti. Karısı da yanında uzanıyordu. Adam bir intihar notu bırakmıştı. Ölüm nedeni olarak polis zehirlenme tespiti yapmıştı. Bu apaçık bir intihardı. Adam 22-23 Şubat gecesi intihar etti. Anlayacağınız, Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinden bir gün önce. Seksen yıl...

Dar günler geçiriyorum jiletle oynayarak iğde zamanı, duygularım delik deşik, tedirgin buruşturup attığım akşamlar oluyor her sözcüğün arkasına bakıyorum harflerin arkasına, bulamıyorum meğer sen suskunluğuna gizleniyorsun.   Saçlarım azaldı iyice, alnım eskidi yaşlandı sesim çok özledim haylazlığımı.   Ölü bir dile çalışıyorum, olsun hiç değilse kendimle konuşurum.   Birlikte sevdiğimiz kediler oldu bırak bu halk...

Savaş gibi aptalca şeyler yapmayı seven deliler veya mağara adamları zamanla daha nadir hale gelince, askeri tahkimatlar dağılıp şehrin surları yıkılmış ve yerlerinde sıra sıra ağaçlar, çiçekler ve yasemin çalıları bitmişti. Barış, uyum, bilgelik ve karşılıklı anlayış duygusu eski sokakları ve bulvarları kaplamıştı anlayacağınız. Benim sokağım da eskiden mükemmel bir yasemin bulvarını andırırdı. Kışın biraz...

Çoğu zaman tek hayaller kuranın kendimiz, benzerlerimiz olduğu vehmine kapılırız. Hâlbuki kardeşlerimizin uykuya daldığı sırada hepimiz biliriz ki, gerçekte durum oldukça farklıdır. Yüzyıllardır insan hayaller kurar, kimisi bunu gerçekleştirmek ister, bu uğurda çabalar. Hatta bazen denebilir ki bir halkın, umumun düşleri, gerçekliğini biçimlendirir. İşbu öykü de tam olarak böyle bir yüzyılda, yani her yüzyıl gibi...